چهارشنبه، ۲۵ مه ۲۰۰۵
هفده سال در راه کسب علم و دانش تلاش کردیم که آخرش کل افتخاراتمون رو با پاکتش بدیم دست یه آقایی که پروسسور مغزش از دوتا ترانزیستور تشکیل شده که یکیش سوخته و یکیش تغذیه نداره، بعد آقاهه پاکت رو بذاره روی ترازو و بگه چهل و سه گرم بیشتر نبود، بعد پونصد و بیست تومن برای پست کردنش بگیره و بیست تومن برای بیمه کردنش. دویست ریال.
هفده سال…
اینو آیدین در ساعت ۱۸:۰۴ نوشت.
یک نظر به “”
می 25th, 2005 21:01
به اضافه وزن و قیمت همه دفتر های مشق و همه کتابهایی که خوندی و همه خودکارهایی که باهاشون نوشتی و همه مدادهایی که تراشیدی.
حالا اگر حساب کنی شاید کمی قضیه فرق کنه.